بروز بی نظمی احتمالی در دندانهای دائمی

بروز بی نظمی احتمالی در دندانهای دائمی در آینده، علل مختلفی دارد

والدین مضطرب وارد مطب میشوند و نگران از رویش دو ردیف دندان در فک پایین کودک خود,پشت سر هم شروع به پرسیدن سوالات زیر می نمایند:

آیا این یک مشکل جدی است؟
آیا راه حلی دارد؟
آیا دندانهای کودک من در آینده نامنظم خواهند بود؟ و....

در این گفتار سعی میکنیم که به صورت مختصر توضیحاتی را در مورد رویش دندانهای دایمی در پشت دندانهای شیری فک پایین کودکان ارایه دهیم:

در یک کودک حدوداً 6 ساله ممکن است یک یا دو دندان دایمی در پشت دندانهای شیری رویش یابند که معمولاً این امر منجر به نگرانی بیش از حد والدین میگردد. نگرانی والدین بیشتر از این جهت است که در حالی که هنوز دندانهای شیری به موقع نیفتاده اند، دندانهای دایمی در پشت آنها رویش یافته اند و این امر منجر به بی نظمی دندانهای دایمی در آینده می شود...

 

در یک کودک حدوداً 6 ساله ممکن است یک یا دو دندان دایمی در پشت دندانهای شیری رویش یابند

 
در مواجهه با این نما چه بایدکرد؟
والدین گرامی در درجه اول باید بدانند که دیدن این نما در دهان کودک مشکل حادی ایجاد نمی کند و جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد.

اگر دندانهای شیری درجاتی از لقی را نشان دهند, معمولا میتوان تا سنین 7.5 _8 سالگی برای ریزش خودبخود به آنها فرصت داد و این یک خبر خوش برای بسیاری از کودکانی می باشد که دوست ندارند اولین تجربه دندانپزشکی خود را با کشیدن دندان آغاز نمایند. بنابراین ضرورتی ندارد که کودک را تحت استرس کشیدن دندان قرار دهیم, زیرا همانطوری که ذکر گردید در این حالت با گذشت زمان دندانهای شیری خواهند افتاد و دندانهای دایمی در محل صحیح خود قرار خواهند گرفت.

کشیدن دندانهای شیری در این موارد زمانی ضرورت می یابد که این نما در یک کودک حدوداً 8 ساله و بدون وجود درجاتی از لقی دندانهای شیری دیده شود.

آیا مشاهده این نما در دهان کودک با بروز بی نظمی در دندانهای دائمی در آینده مرتبط است؟
بروز بی نظمی احتمالی در دندانهای دائمی در آینده, علل مختلفی از جمله کوچک بودن اندازه قوس فکی, نامتناسب بودن اندازه دندانها با اندازه قوس فکی و ... دارد که ارتباطی با نمای مذکور ندارد و در صورتی که قوس فکی,فضای کافی برای دندان های دایمی فراهم کرده باشد, پس از ریزش دندانهای شیری, معمولا دندانهای دایمی در محل صحیح خود قرار خواهند گرفت.

منبع:  niniban.com

مصرف استامینوفن در باردرای

مصرف استامینوفن در باردرای، ریسک ابتلا به ADHD در کودکان را بیشتر از دو برابر می کند

 مطالعه‌ای که به تازگی صورت گرفته و نتایج آن در نشریه‌ی Pediatrics منتشر شده، شواهد بیشتری در مورد ارتباط بین استفاده از استامینوفن در دوران بارداری و ADHD کودک در سالهای بعد ارائه داد. بنا بر یک سری از تحقیقات، اختلال بیش فعالی- کم توجهی یا همان ADHD رو به افزایش است، که البته علت دقیق آن هنوز مشخص نیست.
 
اخیرا برخی از دانشمندان روی مصرف استامینوفن در دوران بارداری به عنوان فاکتوری بالقوه مطالعاتی انجام داده‌اند. مصرف این داروی موجود روی پیشخوان داروخانه‌ها که نیازی به تجویز پزشک ندارد، در دوران بارداری نسبتا بی‌خطر بوده و توصیه می‌شود برای تب و درد از آن استفاده شود.
 
در ایالات متحده‌ی آمریکا، بیش از 70 درصد از زنان باردار از استامینوفن استفاده می‌کنند و بین 50 تا 60 درصد از زنان باردار در شمال و غرب اروپا استامینوفن مصرف می‌کنند. در سالهای اخیر، نسبت به ارتباط بین مصرف داروهای موجود روی پیشخوان داروخانه‌ها و ابتلا به ADHD، اطمینان خاطر داده شده است.
 
تحقیقات در مورد استامینوفن و ADHD
مطالعه‌ای که در سال 2013 در نروژ صورت گرفت دریافت بچه‌هایی که مادران‌شان در دوران بارداری به مدت 28 روز و یا بیشتر، استامینوفن مصرف کرده بودند، در سن سه سالگی دچار اختلال‌های حرکتی و ادراکی شده بودند. همچنین مطالعه‌ای در سال 2014 در دانمارک انجام شد که ارتباط بین مصرف استامنیوفن در دوران بارداری و بروز علائم ADHD کودک در سن هفت سالگی را نشان داد. سپس تحقیقات بیشتری روی این مطالعات انجام شد و مقالات زیادی در این مورد منشتر شد. یکی از این تحقیق‌ها، ارتباط بین مصرف استامینوفن در دوران بارداری و رفتارهای ADHD مانند کودک در سنین 7 تا 11 سالگی را اثبات کرد.

نکته‌ای که این میان وجود دارد این است که مثلا، استامینوفن برای زنان بارداری که مشکلاتی چون بیماری‌های التهابی یا خود ایمنی دارند تجویز می‌شود. این بیماری‌ها نیز به خودی خود، منجر به اختلالات عصبی – رشدی در کودک می‌شوند. بنابراین ممکن است این بیماری‌ها، دلیل ابتلای کودک به ADHD باشند، نه مصرف استامینوفن.

مشکل دیگر هم این است که مصرف استامینوفن در زنان باردار با ابتلای مادر به وسواس‌های مادرانه ارتباط داده شد؛ یعنی ژن‌هایی این میان فعال هستند که موجب رفتارهای وسواس آمیز در مادر شده و روی ابتلای کودک به ADHD اثر می‌گذارند. در تازه‌ترین مطالعه‌ی انجام شده، دانشمندان سعی کردند برخی از این متغیرهای گیج کننده را رمزگشایی کنند. مثلا علائم ADHD کودکان را در مادران مبتلا به افسردگی تحت کنترل گرفتند، زیرا افسردگی، ریسک فاکتوری برای ADHD است.

همچنین آنها نقش مصرف استامینوفن توسط پدر را نیز بررسی کردند. در مطالعات قبلی این فرضیه وجود داشت که استامینوفن می‌تواند فعالیت غدد درون ریز در بیضه‌ها را مختل کند و بر رشد مغز فرزندان آینده‌ی مردها اثر بگذارد.

در تحقیقی که در نروژ انجام شد، 114744 کودک که بین سالهای 1999 و 2009 متولد شده بودند و 95242 مادر و 75217 پدر مورد بررسی قرار گرفتند. در بین این مادران، تقریبا نیمی از آنها در دوران بارداری از استامینوفن استفاده کرده بودند. این تیم تحقیقاتی دریافت که مصرف استامینوفن به مدت 7 روز یا کمتر در دوران بارداری، ارتباطی با ADHD نداشت، اما مصرف طولانی مدت‌تر، یعنی بیشتر از 7 روز، ریسک ابتلا به ADHD را افزایش داده بود.

 استامینوفن می‌تواند در  هورمون‌های جنسی که در رشد مغز جنین دخالت دارند، اختلال ایجاد کند

 
بچه‌های مادرانی که به مدت 29 روز استامینوفن مصرف کرده بودند، ریسک ابتلا به ADHD در آنها بیشتر از دو برابر شده بود. همچنین بچه‌های مادرانی که برای کاهش تب و درمان عفونت به مدت 22 تا 28 روز، استامینوفن مصرف کرده بودند، شش برابر بیشتر در معرض ADHD قرار داشتند!

دانشمندان با بررسی اطلاعات مربوط به پدران دریافتند آنهایی که به مدت 29 روز یا بیشتر قبل از بسته شدن نطفه، استامینوفن مصرف کرده بودند، فرزندان‌شان دو برابر بیشتر در معرض ADHD بودند.

به گفته‌ی این دانشمندان:
«ارتباط بین مصرف استامینوفن توسط پدران قبل از بسته شدن نطفه و ADHD، مشابه ارتباط بین مصرف استامینوفن توسط مادران در دوران بارداری و ADHD بوده است.»

این مطالعه، شهودی بوده و به همین دلیل نمی‌تواند علت و معلول را مشخص کرد. اما در این مطالعه سعی شد با دقت فراوان، تا جایی که امکان داشت متغیرهای گمراه کننده حذف شوند.

علت این ارتباط چه می‌تواند باشد؟
تئوری‌هایی وجود دارد که علت و چگونگی تاثیر استامینوفن بر احتمال ADHD در جنین متولد نشده را توضیح می‌دهد. سرپرست‌های این مطالعات، سه تئوری را اینگونه ارائه می‌دهند:

۱. در مدل موش، مصرف استامینوفن توسط مادر، موجب افزایش فاکتور نورون زایی مشتق شده از مغز شده و منجر به تغییر رفتار شده بود.

۲. استامینوفن می‌تواند در هورمون‌های مادر مانند تیروئید و هورمون‌های جنسی که در رشد مغز جنین دخالت دارند، اختلال ایجاد کند.

۳. استامینوفن می‌تواند به طور بالقوه، بواسطه‌ی استرس اکسیداتیو، رشد مغز را مختل کند و منجر به مرگ نرون‌ها شود.

اما تا کنون هنوز دقیقا مشخص نیست که کدام یک از این تئوری‌ها و مکانیسم‌ها درست یا مهم هستند و به تحقیقات گسترده‌تری نیاز است. اما به این دلیل که مصرف استامینوفن رواج بسیار زیادی دارد و ADHD نیز در حال حاضر مورد توجه عموم است، تحقیقات و مطالعات بیشتر حتما به زودی انجام خواهند شد.

منبع: bartarinha.ir



روش آموزش 3 روزه

روش آموزش 3 روزه «کودک، بدون پوشک» یک روش آسان است که هر مادری می‌تواند آن را دنبال کنند

مثل یک رویا یا حقه است، نه؟ فکر این که کودک شما بتواند بی‌دردسر از توالت استفاده کند، آن هم فقط در چند روز یا حتی در طول یک بعدازظهر، به نظر باور نکردنی می‌آید. اغلب مادرها دست کم چند ماه به این موضوع (و همه سختی‌های مربوط به فرش و شلوار و آب‌کشی) فکر می‌کنند و حتی نزدیک شدن به لگن بچه هم آن‌ها را دچار تپش قلب می‌کند!

در این صفحات ما روش آموزش سریع را برای 3 روز به صورت یک ساختار گام به گام توضیح می‌دهیم تا مطمئن باشید چیزی را جا نینداخته‌اید. یادتان باشد استفاده از این روش یا هر روش دیگری، به این معنا نیست که کودک پس از آن دیگر مثل آدم‌های بزرگ از توالت استفاده می‌کند. موفقیت در این روش، یعنی کودک شما استفاده از توالت را به پوشک ترجیح بدهد، اما همچنان ممکن است گاهی خراب‌کاری کند و شما باید کمکش کنید تا پیشرفت کند. کمک به کودک وقتی کامل می‌شود که امکان استفاده راحت از توالت برای کودک‌تان به صورت مستقل کاملا وجود داشته باشد.
 
چیزهایی هم هست که باید یادش بدهید؛ مثلا این که چطوری شلوارش را پایین بکشد و دوباره پایش کند، لگن توالت را خالی کند و دست‌هایش را با صابون بشوید. این چیزها ممکن است چند ماه طول بکشد و شما مجبور باشید تا آن وقت خودتان همراهی‌اش کنید. برای همین است که بهتر است به این برنامه 3 روزه، به عنوان آخرین ضربه‌ای نگاه کنید که به توپ در حال پرواز به سمت دروازه می‌زنید. مهم‌ترین چیز این است که یادتان باشد هیچ روشی «درست و بی‌اشکال» نیست، مگر آن که برای خودتان و بچه‌تان درست از آب دربیاید!
 
خودتان برای آموزش توالت آماده‌اید؟!
تکنیک کودک بی‌پوشک یک روش «بدون پوشک» است. یعنی احتمال خرابکاری و آب‌کشی در این روش بیشتر از 100 درصد است! بنابراین باید از قبل خودتان را برای هر چیزی آماده کنید. اگر حوصله این طور کارها را ندارید، می‌توانید از شورت‌های آموزشی استفاده کنید، اما دیگر انتظار تمام شدن ماجرا در 3 روز را نداشته باشید. روش‌هایی که همراه با پوشک هستند و مثلا مادر در ساعات معینی بچه را به دستشویی می‌برد، ممکن است ماه‌ها طول بکشند. اما این یک روش تضمینی چند روزه است. اگر واقعا می‌خواهید این روش برای‌تان کار کند، باید بچه‌تان را لخت رها کنید! اگر این موضوع برای‌تان غیرقابل تحمل است، از یک روش دیگر استفاده کنید. در غیر این صورت، الان بهترین زمان برای شروع است. اگر از همین حالا خودتان را آماده کنید، می‌توانید تابستان را بدون پوشک سپری کنید! هورا!

آموزش توالت
یک لگن آموزشی کودک که او خودش به تنهایی بتواند رویش بنشنید. اگر بتوانید برای هر جای خانه (مثلا اتاق خودش، هال، آشپزخانه، توالت و حمام) یکی تهیه کنید، فوق‌العاده است.

 یک عالمه آب یا آبمیوه و مایعات دیگر برای نوشیدن جایزه برای هر بار استفاده مطلوب(!) از لگن (شکلات، چیپس یا هر چیز دیگری که کودک‌تان واقعا دوست داشته باشد و شما معمولا او را از خوردن‌اش محروم می‌کنید!)

شلنگ یا ظرف آب و یک عالمه دستمال و سطل و این طور چیزها برای پاک کردن رخدادهای تصادفی در وسط خانه.

 چند دست شلوار یا شورت راحت که فوری پایین بیایند؛ برای وقت‌هایی که بیرون از خانه هستید.

چند دست زیرانداز جاذب آب یک بار مصرف (می‌توانید از داروخانه تهیه کنید) برای جاهای خاص که نمی‌خواهید احیانا کثیف شوند؛ مثلا روی صندلی ماشین یا مبلی که روی آن می‌نشینید. بهتر است آن را طوری پهن کنید که کودک‌تان متوجه آن نشود، مثلا زیر روکش اصلی صندلی.

یک ماه قبل از شروع
کنترل کنید که کودک‌تان برای شروع برنامه آموزش توالت آماده است یا نه. آمادگی، یعنی این که کودک‌تان بعد از هر بار دستشویی برای 2 ساعت یا بیشتر خشک می‌ماند، از شما می‌خواهد که به توالت برود، دوست ندارد پوشکش کنید و در زمان‌های نسبتا مشخصی در روز مدفوع می‌کند. اگر کودک شما 28 ماهگی را پشت سر گذاشته باشد، به احتمال زیاد این نشانه‌ها را خواهد داشت. هر چه سن بچه‌ها بیشتر از 28 ماه و نزدیک‌تر به 3 سالگی باشد، موفقیت این روش بیشتر تضمین می‌شود.

برنامه کاری‌تان را خالی کنید و 3 روز را دربست کنار بگذارید و روی آموزش توالت تمرکز کنید. یک نفر دیگر (پدر، مادربزرگ یا پرستار) را هم کنار دست‌تان داشته باشید تا حداقل در 2 روز اول کمک‌تان کند.

یک جور «سرود توالت» اختراع کنید! هدف این است که با رقص و سرود و خوشحالی کودک را به خاطر موفقیتش تشویق کنید و برای ادامه دادنش به او انگیزه بدهید. بنابراین این سرود می‌تواند یک آواز باشد، یک هورای دسته‌جمعی یا یک رقص 3 نفره با کودکی که توی هوا پرت می‌شود! به این فکر کنید که کودک‌تان چطوری‌اش را دوست دارد.

2 تا 5 هفته قبل از شروع آموزش، کودک‌تان را با لگنش آشنا کنید. وقت‌هایی که خودتان، همسرتان یا نزدیکان دیگری که با آن‌ها رودربایستی ندارید، می‌خواهید به توالت بروید، به او اطلاع بدهید که دارید برای چه کاری می‌روید! می‌توانید مراحل توالت را از پایین کشیدن شلوار تا سیفون و شستن دست‌ها برایش توضیح بدهید. حتی می‌توانید بعد از توالت، همراه با همسرتان برای خودتان سرود توالت را اجرا کنید! (اگر والدین این کار را برای خودشان بکنند، کودک حس می‌کند این یک تفریح خانوادگی است!) می‌توانید این کار را برای عروسک‌های کودک‌تان هم اجرا کنید و تمام مراحل توالت را به او نشان بدهید.
 
یک هفته قبل از شروع
یک بسته پوشک را به کودک‌تان نشان بدهید و بگویید که از چهارشنبه (یا هر روز دیگری که قرار است آغاز تعطیلات 3 روزه آموزش پوشک‌تان باشد) دیگر نیازی به این‌ها ندارید و او قرار است بی‌پوشک بگردد. این را به عنوان یک ماجرای مفرح و هیجان‌انگیز معرفی کنید. به او بگویید هر وقت این بسته پوشک تمام شود، دیگر نیازی نیست او پوشک به پا کند و آزاد است!

یکی از علت‌های کارآمدی این روش (و علت این که به آن روش «کودک، بی‌پوشک» می‌گویند) این است که بچه‌ها عاشق این هستند که بی‌لباس بگردند!

اولین روز آموزش
همراه با کودک‌تان از خواب بیدار شوید. پوشکش را باز کنید. بهتر است کودک‌تان لباسی داشته باشد که مزاحم نشستن او روی لگن نشود. یک دامن کوتاه (بدون شورت) برای دخترها عالی است. برای پسرها هم فقط یک شورت راحت‌تر است. از حالا به بعد شما و همسرتان باید چشم بدوزید به بچه‌تان تا اگر نشانه‌هایی از نیاز به دستشویی دیدید، او را فوری به نزدیک‌ترین لگن برسانید.

در طول روز همگی (یعنی خودتان، همسرتان و کودک‌تان) را مجبور کنید میوه و چیزهای آبکی بخورند و کلی آب و شربت دم دست بگذارید که چیزی برای توالت داشته باشید! هر وقت خودتان خواستید به توالت بروید، به کودک‌تان بگویید و مراحل را برایش توضیح دهید. جای دقیق لگن را به او نشان بدهید و بگویید که چه انتظاری از او دارید.

اگر کودک‌تان روی لگن نشست و کارش را انجام داد، موفقیتش را به او تبریک بگویید، حتی اگر بیشترش روی زمین ریخته بود و فقط یک قطره‌اش به لگن رسیده بود! اگر این طوری شد، سرود توالت را با هم اجرا کنید و حتی می‌توانید به او جایزه هم بدهید. بعد از 10 تا 12 بار، معمولا بچه‌ها یاد می‌گیرند به صورت مستقل از لگن استفاده کنند.

اگر یک اتفاق ناخوشایند رخ داد (مثلا مبل یا فرش کثیف شد) نگویید «چیزی نیست!». به جایش با یک لحن ملایم و کمی ناراحت بگویید «جیش (یا پی‌پی) توی لگن!» و به کودک‌تان کمک کنید تا فرش و مبل را تمیز کنید. به هیچ عنوان سرش داد نزنید و به خاطر اتفاقی که افتاده، شرمنده‌اش نکنید. اتفاق، حتما می‌افتد!

قبل از زمان خواب بعدازظهر و خواب شبانه، به کودک‌تان بگویید که وقت توالت است (از او نپرسید که می‌خواهد برود یا نه، چون جوابش نه خواهد بود!) و بعد پوشکش کنید، مگر این که مطمئن باشید خشک می‌ماند.

روز دوم آموزش
روش روز اول را ادامه بدهید. تنها تفاوت این است که در روز دوم می‌توانید یک ساعت در بعدازظهر بیرون بروید. صبر کنید تا او در لگن کارش را بکند و بعد سریع از خانه بیرون بزنید! این طوری به او می‌فهمانید که بین زمان بیرون رفتن از خانه و دستشویی کردن، ارتباطی وجود دارد. ضمنا با این کار کودک‌تان را با «توالت درخواستی» هم آشنا می‌کنید، یعنی قبل از بیرون رفتن از او بخواهید که توالت کند.

موقع بیرون رفتن پای کودک‌تان یک شلوار راحت بکنید و برایش پوشک یا شورت آموزشی نپوشانید. قرار است برای هر رخدادی، داخل خانه یا بیرون آن کودک را آزاد بگذارید. با این حال چند دست لباس با خودتان بردارید؛ شاید خیلی هم خوش شانس نبودید!

بهتر است برای بیرون رفتن یک جای نزدیک را انتخاب کنید تا پیاده (بدون ماشین) بروید. قدم زدن در محله (حتی اطراف ساختمان خودتان) یا رفتن تا پارک نزدیک خانه، این امکان را مهیا می‌کند که یک لگن کوچک را هم با خودتان ببرید. در این مرحله، انتظار نمی‌رود که کودک بتواند خودش را یک ساعت نگه دارد.

روز سوم آموزش
همان روش روز اول را ادامه بدهید، اما می‌توانید صبح و عصر برای یک ساعت بیرون بروید. هر بار قبل از رفتن از کودک‌تان بخواهید توالت کند و بعد بیرون بروید.

برای بیرون رفتن همان کارهای قبلی را بکنید؛ شلوار راحت، لگن کوچک همراه و لباس‌های اضافه.

بعـد از آمـوزش
بعد از این تعطیلات طولانی می‌توانید انتظار داشته باشید که کودک‌تان هر بار که لازم دارد، خودش را به لگن برساند یا به شما بگوید که کمکش کنید. اما برای رسیدن به نتیجه مطلوب، همچنان باید انتظار اتفاقاتی را داشته باشید.

برای 3 ماه آینده، به کودک‌تان اجازه بدهید با شورت یا با یک شلوار شل و ول در خانه بگردد. پوشک را فقط برای خواب شبانه استفاده کنید. بیرون از خانه هم شلوارهای راحت پای او کنید که پایین کشیدن‌شان ساده باشد.

شورت‌های آموزشی یا لباس‌های زیر تنگ برای بچه حس پوشک را دارند و استفاده از آن‌ها قبل از 3 ماه کودک‌تان را ترغیب می‌کند که توی همان‌ها کارش را انجام بدهد. بعد از 3 ماه بدون هیچ رخداد غیر منتظره، می‌توانید به او شورت بپوشانید.

وقتی بیرون می‌روید، لگن کوچک‌تان را همراه‌تان ببرید. در محیط‌های عمومی از آن در دستشویی‌های عمومی استفاده کنید یا از تبدیل‌های توالت فرنگی برای او استفاده کنید. حتما دست‌های خودتان و کودک‌تان را بعد از استفاده از توالت بشویید.

 

برای گرفتن پوشک، کنترل کنید که کودک‌تان برای شروع برنامه آموزش توالت آماده است یا نه.

اگر آموزش 3 روزه جواب نداد
اگر کودک شما بعد از آموزش 3 روزه هیچ اشتیاقی برای استفاده از لگن نشان نداد، 6 تا 8 هفته وقفه ایجاد کنید و دوباره امتحان کنید. اگر کودک‌تان کمتر از 75درصد موفقیت نشان بدهد یا اصلا برایش اهمیتی نداشته باشد که زیر پایش خیس می‌شود، آموزش را متوقف کنید و به بعد موکول کنید.
  
مثبت و منفی‌های آموزش 3 روزه توالت

 چیزهای خوب
روش آموزش 3 روزه «کودک، بدون پوشک» یک روش آسان است که هر مادر و پدری می‌توانند آن را دنبال کنند. اگر به نظرتان آموزش توالت رفتن یک فرایند مخوف و پراضطراب است، یا فکر می‌کنید آموزش آن غیر ممکن است، این روش را انتخاب کنید!

این روش خیلی سریع جواب می‌دهد؛ در نتیجه برای مادرهای شاغل یا آن‌هایی که مجبورند در مدت مشخصی این ماجرا را تمام کنند (مثلا اگر انتظار فرزند دوم را می‌کشید یا یک سفر کاری در پیش دارید) مفید است. ضمنا کودک‌تان هم به خودش افتخار می‌کند و احساس استقلال به دست می‌آورد. علاوه بر این، شما می‌توانید پول‌هایی را که برای خریدن پوشک خرج می‌کرده‌اید، کنار بگذارید و به خاطر پوشک‌های کثیف‌تان هم کمتر به محیط زیست آسیب می‌زنید!

این روش به جایزه دادن متکی نیست و تشویق کودک در حد سرود توالت یا یک آواز تشویقی است. بنابراین لازم نیست نگران این باشید که کودک‌تان برای توالت به جایزه (مثلا شکلات) وابسته می‌شود. ضمنا با این روش شما توالت را به یک فعالیت مفرح و بامزه تبدیل می‌کنید و از تبدیل شدن کودک‌تان به یک موجود بیزار از توالت (که باید برای بردنش به دستشویی دنبالش بدوید و التماسش کنید) جلوگیری می‌کنید.

 چیزهای بد
این که 3 روز در خانه بمانید و چشم‌های‌تان را به کودک‌تان بدوزید تا متوجه کوچک‌ترین نشانه و تحرک از او برای نیاز به توالت شوید، کمی سخت است. البته این موضوع معمولا پس از روز اول و با یادگیری کودک راحت‌تر می‌شود. اگر هر دو (شما و همسرتان) شاغل باشید، این موضوع سخت‌تر هم می‌شود و شاید نیاز به یکی دو روز مرخصی داشته باشید.

این که کودک‌تان بخواهد 3 روز در خانه لخت بگردد، شاید برای‌تان خوشایند نباشد. ممکن است شما این کار را غیراخلاقی بدانید، در حالی که خانواده‌های دیگری مشکلی با این که کودک‌شان را با خودشان به توالت ببرند و مراحل کار را نشانش بدهند هم نداشته باشند. این به وضعیت فرهنگی خودتان مربوط است و شما باید روشی را که خودتان می‌پسندید، انتخاب کنید. اگر دوست ندارید کودک‌تان کاملا لخت باشد، می‌توانید یک دامن پای دخترتان کنید یا یک شورت شل و آویزان پای پسرتان. ضمنا، فصل سرما هم می‌تواند مانع اجرای این روش باشد. شاید لازم باشد دمای شوفاژهای خانه را کمی زیاد کنید یا برای اجرای برنامه تا تابستان صبر کنید.

چند تجربه واقعی برای اجرای برنامه «کودک بدون پوشک»
من این برنامه را در کمال ناامیدی شروع کردم! آن موقع کودک دومم را باردار بودم و ترجیح می‌دادم هر چه سریع‌تر این ماجرا تمام شود، اما امید نداشتم که واقعا این اتفاق رخ بدهد. روز اول بی‌نهایت تاسف‌بار و ناامید کننده بود. دخترم حتی متوجه نمی‌شد که دریاچه زیر پایش کاردستی خودش است! حتی تلاشی هم برای رسیدن به لگن نمی‌کرد. وقتی روز اول به شب رسید، مطمئن بودم که اشتباه کرده‌ام و زود اقدام کرده‌ام. تعداد شورت‌های شسته شده روی بند 12 تا بود و آن قدر خانه را آب کشیده بودیم که دیگر هیچ حوله و دستمال خشکی نداشتیم. من دچار کمردرد شده بودم و همسرم تمام روز داشت حوله می‌شست. روز دوم همه چیز خیلی بهتر بود. تعداد آب‌کشی‌ها به 3 بار رسید. دخترم سعی کرده بود خودش را به لگن برساند، اما در اغلب اوقات موفق نمی‌شد. با این حال انگار تازه دخترم فهمیده بود که قضیه از چه قرار است! روز سوم عالی بود. آبکشی تمام شد. ما موفق شده بودیم!

قاطع باشید. به خودتان بگویید: همین است؛ 3 روز دیگر همه چیز تمام شده است! چشم‌های‌تان را به روی سختی‌ها ببندید و شروع کنید.

از کلی وقت قبل به ماجرا فکر نکنید و خودتان را نترسانید. ماجرا واقعا ساده‌تر از چیزی که فکرش را می‌کنید، پیش می‌رود. خیلی از مادرها بعد از این که کودک‌شان را از پوشک گرفتند، می‌گویند اگر می‌دانستم این قدر ساده است، زودتر می‌گرفتم!

اگر برای فرش‌ها یا مبل‌های‌تان نگرانید، جمع‌شان کنید! فرش‌های گران قیمت‌تان را لوله کنید و روی مبل‌های‌تان روکش بکشید تا نخواهید تمام مدت به آن‌ها فکر کنید. به هر حال آب کشیدن یک متر سرامیک راحت‌تر از شستن فرش 9 متری است.

اگر نمی‌خواهید همه جای خانه‌تان را شلنگ بکشید، یک جا در خانه‌تان را که آب کشیدنش آسان‌تر است (مثلا آشپزخانه یا راهروی جلوی حمام یا دستشویی) برای کودک‌تان جذاب کنید. خودتان همان جا بپلکید و اسباب بازی‌های او را هم همان جا بیاورید. شاید بهتر باشد 3 روز خانوادگی در همین محل اطراق کنید!

می‌توانید به جای سرود توالت، از جایزه‌هایی مثل شکلات و چیپس استفاده کنید یا فقط قول یک سه‌چرخه را بدهید.

لگن را دم دست بگذارید! تجربه من نشان داد این که دخترم روز اول سراغ لگن نمی‌رفت، به خاطر دوری‌اش بود. عضلات بچه‌ها هنوز آن قدر سفت نیست که بتواند جلوی ریزش ادرار را تا رسیدن به لگن بگیرد. اگر لگن درست بغل دست بچه باشد، او می‌تواند فوری رویش بنشیند. اما رسیدن تا دستشویی، کار سختی است. بهترین کار این است که همان جا، وسط خانه یا اتاق یا آشپزخانه (هرجا که کودک بیشتر حضور دارد) یک زیرانداز ضدآب بیندازید و لگن را رویش بگذارید. این طوری احتمال موفقیت و در نتیجه اعتماد به نفس کودک را بیشتر می‌کنید. من این کار را روز دوم انجام دادم و فوری نتیجه‌اش را دیدم!

 

اگر کودک‌تان روی لگن نشست و کارش را انجام داد، موفقیتش را به او تبریک بگویید

چطور همه جا را تمیز کنیم؟
  احتمال این که مجبور شوید چند جا را آب بکشید، قطعی است. پس از قبل خودتان را آماده کنید.

  برای آب کشیدن زمین، باید از آب جاری یا کر استفاده کنید. یک شلنگ که به شیر آب وصل شده، نجسی را تمیز می‌کند. اول عین نجاست (ادرار یا مدفوع) را با دستمال کاغذی خشک کنید. بعد روی آن آب بگیرید. اگر در آن محل آب‌رو (چاه) وجود داشته باشد(مثل دستشویی یا حمام یا آشپزخانه)، کارتان خیلی راحت است. آب بگیرید و سعی کنید بدون پخش و پلا شدن آب، وارد راه‌آب شود.

 اگر آب‌رو ندارید (مثلا وسط هال یا پذیرایی یا اتاق نجس شده) بعد از تمیز کردن نجاست، دور تا دور محل نجاست را حوله یا دستمال بچینید؛ طوری که آب به بیرون محیط درز نکند. روی نجاست آب بریزید. آب را با حوله‌ها کاملا جمع کنید (مواظب باشید به بیرون محیط دایره حوله‌ها درز نکند) و حوله‌ها را در یک لگن بیندازید. اگر از آب شلنگ استفاده می‌کنید با یک بار آب ریختن و کاملا جمع کردن، محل پاک می‌شود. اما اگر به آب جاری دسترسی ندارید و مثلا با پارچ آب، آب می‌ریزید، باید این کار را 3 بار تکرار کنید. با 3 بار آب ریختن و خشک کردن، محل پاک می‌شود.

 برای شستن لباس‌های بچه (و احیانا حوله‌هایی که برای پاک کردن زمین استفاده کرده‌اید) کافی است آن‌ها را زیر شیر آب بگیرید و چند بار خیس کنید و بچلانید تا مطمئن شوید که آب داخلش بیرون آمده و تمیز شده.

 برای شستن خود بچه، یک بار آب ریختن با شلنگ کافی است. زیاد بچه را نشویید. اذیت می‌شود.

 اگر وسیله‌ای مثل مبل و میز نجس شد، بهترین راه این است که آن را ببرید توی حمام و یک بار رویش آب شلنگ بگیرید. در غیر این صورت باید همان روش آب ریختن و خشک کردن را اجرا کنید.

منبع: مجله شهرزاد



اختلال در تخمک گذاری

اختلال در تخمک گذاری، علت عمده ناباروری در زنان است

ناباروری چیست؟
ناباروری به حالتی گفته می شود که شما به مدت شش ماه تا یک سال (بسته به سن شما) به صورت محافظت نشده رابطه جنسی داشته باشید ولی باردار نشوید.

در واقع علامت اصلی ناباروری همان باردار نشدن است و ممکن است شما علاوه بر این علامت هیچ گونه نشانه یا علائم دیگری را مشاهده نکنید. علائم ناباروری به علل ناباروری بستگی دارد. بسیاری از شرایط پزشکی و سلامتی می توانند باردار شدن را دشوار کنند. البته در برخی موارد هیچگونه علت مشخصی برای ناباروری فرد تشخیص داده نمی شود.

علل ناباروری در زنان
1) اختلال در تخمک گذاری
اختلال در تخمک گذاری، علت عمده ناباروری در زنان است. به طوری که 39% علل ناباروری زنان مربوط به این مسئله است. بدون عمل تخمک گذاری لقاح انجام نمی شود و بنابراین زن باردار نمی شود. بعضی از زن ها ممکن است تخمک گذاری نکنند و یا به طور نامنظم و کم تخمک گذاری کنند و بنابراین ممکن است یا عادت ماهیانه نداشته باشند و یا عادت ماهیانه آنها کم و نامنظم باشد و حتی بعضی خانم ها با آنکه دارای عادت ماهیانه منظم هستند، دارای اختلال در تخمک گذاری هستند.

2) اختلال در لوله های رحمی
در بعضی زنان، لوله های رحمی به طور کامل و یا ناقص بسته است. در نتیجه اسپرم به تخمک نمی رسد. بسته بودن لوله های رحمی می تواند به دلیل عفونت، آندومتریوز و یا چسبندگی هایی پس ازعمل جراحی باشد. همچنین ممکن است این لوله ها پس از یک حاملگی خارج رحمی بسته شوند. در کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای توسه یافته به علت شیوع بیماری های عفونی دستگاه تولیدمثلی، میزان اختلال در لوله های رحمی بیشتر است. به طور کلی 30% علل ناباروری زن ها مربوط به اختلال در لوله های رحمی است .

3) آندومتریوز
آندومتریوز، حالتی است که در آن سنگفرش رحم (آندومتر)‌ رشد می کند و از رحم هم فراتر می رود و لوله های رحمی را نیز می پوشاند و حتی آنها را می بندد و در عمل تخمک گذاری اختلال به وجودمی آورد. آندومتریوز علت 13% موارد ناباروری است  و حدود 70% زنان دارای آندومتریوز، نابارور هستند.

4)‌اختلال درگردن رحم یا رحم
ناهنجاری های گردن رحم می تواند سبب ناباروری شود که از آن جمله می توان به مشکلات مربوط به ساختمان بدن، عفونت های گردن و رحم و یا کیفیت نامناسب ترشحات رحم اشاره کرد. از طرفی تومورهای بدخیم رحم و یا بعضی جای زخم های موجود در دیواره رحم مسبب ناباروری است.

5)‌ مشکلات دستگاه ایمنی بدن
مشکلات مربوط به دستگاه ایمنی بدن و عوامل ایمونولوژیک نقش مهمی در ایجاد ناباروری دارند. تشخیص و درمان اینگونه بیماران مشکل است. در بعضی خانم ها،‌ علیه اسپرم مرد ماده ای بنام آنتی بادی ترشح می شود که اسپرم ها را از بین می برد و یا آنها را غیرفعال می کند و یا حتی سبب سقط خود به خود در بعضی از آبستنی ها می شود.

علل ناباروری  در مردان

 

بعضی عوامل نظیر بسته بودن لوله های خروج اسپرم (دفران، اپیدیدیم)‌ سبب ناباروری در مردان می شود

  
1) اختلالات مربوط به اسپرم

به طور طبیعی، در بیضه مرد اسپرم تولید می شود و به هنگام انزال از وی خارج می شود. اگر در موارد زیر اختلالی باشد، شانس لقاح کم شده و مرد نابارور محسوب می شود.

 •   ‌تعداد کم اسپرم
    •  عدم بلوغ اسپرم
    •  شکل غیرطبیعی اسپرم
   •   عدم توانایی حرکت مناسب اسپرم

عواملی که بر تعداد،  شکل،‌ بلوغ و حرکت اسپرم تأثیر منفی دارند عبارتند از:

بیماری های عفونی: بیماری های عفونی با شرایط التهابی نظیر بیماری اوریون سبب عفونت مجاری تناسلی یا التهاب و از بین رفتن بیضه ها در مرد می شوند. حدود 25% مردانی که بعد از بلوغ دچار اوریون می شوند نابارور می شوند.

  ‌اختلالات هورمونی : اختلالات هورمونی سبب حدود 5-2% مشکلات ناباروری در مردان می شود. تولید نامناسب هورمون های FSH و LH بر تولید هورمون مردانگی یا تستوسترون و تولید اسپرم تأثیر دارند.

مشکلات مربوط به دستگاه ایمنی بدن : در بدن بعضی مردان علیه اسپرم خودشان ماده ای به نام آنتی بادی تولید می شود که سبب کاهش حرکت اسپرم یا به هم چسبیدن آنها می شود.

2)‌ ناهنجاری های مربوط به ساختمان بدن
بعضی عوامل نظیر بسته بودن لوله های خروج اسپرم (دفران، اپیدیدیم)‌ سبب ناباروری در مردان می شود . بسته شدن لوله های خروج اسپرم می تواند به علل مادرزادی، نقص ژنتیکی، عفونت ها یا التهاب های دستگاه ادراری – تناسلی باشد. البته جای جراحی های قبلی نیز می تواند این لوله ها را ببندند.

از جمله عوامل دیگر ناباروری در مردان واریکوسل است. در این حالت رگهای درون کیسه بیضه متسع می شود و کیفیت اسپرم کاهش می یابد.

3)‌ عوامل دیگر
عوامل دیگری نظیر ناتوانی جنسی و یا انزال زودرس نیز می تواند عامل ناباروری  در مردان باشد.

‌علل ناباروری ژنتیکی
علل ناباروری اعم از مشکلات هورمونی و چاقی تا غیر طبیعی بودن سلول های جنسی (تخمک و اسپرم) همگی می تواند به نوعی تحت تاثیر عوامل ژنتیکی باشد. برای مثال استعداد چاقی، ابتلا به عفونت و حتی لزوم انجام یک جراحی که به ناباروری می انجامد همگی هر چند کوچک می توانند به عوامل ژنتیکی مربوط باشند. امروزه مطالعات بر روی ژنهای خاص در انسان و مدل های آزمایشگاهی تا حدودی تاثیر عوامل ژنتیکی بر ناباروری را آشکار ساخته اند.

بعضی از عوامل ژنتیکی بر ناباروری مردان تاثیر می گذارند، در حالی که بعضی عوامل دیگر بر روی هر دو جنس و یا فقط بر روی زنان تاثیر گذارند. برای مثال جابجایی های کروموزومی می تواند بر روی مردان و زنان تاثیر بگذارد اما سندروم کلاین فلتر که در آن ترکیب کروموزوم های جنسی به صورت XXY در می آید تنها مختص مردان است و سندروم ترنر که در آن بیمار فقط دارای کروموزوم جنسی X است تنها مختص زنان است.

درمان ناباروری

عوامل دیگری نظیر ناتوانی جنسی و یا انزال زودرس نیز می تواند عامل ناباروری  در مردان باشد

     
پزشک برای بهبود باروری شما پس از شناسایی علت ناباروری با یکی از روش هایی که در زیر بیان می‌کنیم، اقدام می‌کند، این روش ها شامل:

♦  جراحی، برای مثال در مواقعی که واریکوسل علت بیماری است.

♦   درمان کردن عفونت.

♦  درمان کردن مشکلات فرد در رابطه جنسی.

♦ درمان هورمونی و دارویی.

♦   استفاده از فن آوری کمک باروری.

بعضی اوقات با همه تلاش ها درمان ممکن نبوده، در این شرایط پزشک با بیمار و همسرش برای راه های جایگزین همچون دریافت اسپرم از دیگران و یا به فرزندی پذیرفتن یک کودک مشورت می‌نماید.

درمان های خانگی برای ناباروری
چندین روش که می‌تواند شانس فرزنددار شدن شما را افزایش دهد شامل:

   - افزایش تعداد رابطه جنسی در دوران تخمک گذاری همسرتان.

  -  اجتناب از مصرف لوسیون ها در هنگام رابطه جنسی چرا که ممکن است سرعت حرکت اسپرم را کم کنند.

- طب جایگزین برای درمان ناباروری

تحقیقات در این زمینه محدود است ولی بعضی از مکمل ها که ممکن است باروری را افزایش دهند شامل: ویتامین C، روی، سلنیوم، ویتامین E، ویتامین b12، فولیک اسید،  L-کارنیتین،
بتا کاروتن .

توجه داشته باشید که قبل از استفاده از هر یک از این مکمل ها می بایست با پزشک مشورت نمایید.

پیشگیری از ناباروری
خیلی از انواع ناباروری مردان قابل پیشگیری نمی‌باشند. با این حال با رعایت موارد زیر خطر ناباروری را می‌توان کاهش داد. این عوامل شامل:

 ο سیگار نکشیدن و یا ترک سیگار
 ο  ترک مصرف الکل
 ο  اجتناب از مصرف داروهای غیرقانونی و یا مواد مخدر
  ο کاهش وزن
 ο اجتناب از وازکتومی
ο کاهش استرس
 ο اجتناب از آلوده شدن به مواد سمی و فلزات سنگین

عوارض درمان های ناباروری:

 

از جمله عوامل دیگر ناباروری در مردان واریکوسل است

   
حاملگی چند قلویی:
بیشترین و معمول ترین عارضه در درمان با  ART ، حاملگی چند قلویی است. تعداد جنین های نگه داشته شده و بالغ شدن آن ها و نهایتاً تولدشان، تصمیمی است که توسط زوج ها گرفته می شود. چنان چه چندین جنین در طی لقاح به وجود آمده باشند، برداشت یک یا چند تا از آن ها امکان پذیر است (کاهش بارداری چندقلویی). بدین ترتیب احتمال بقا برای جنین های باقی مانده افزایش می یابد.

سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS):
در صورت تحریک بیش از حد، تخمدان ها بزرگ می شوند و منجر به درد و نفخ می گردند. معمولاً علائم خفیف و متوسط این سندرم نیاز به درمان ندارند و از بین می روند، اگر چه بارداری می تواند بهبودی این علائم را به تاخیر بیندازد. ندرتاً تجمع آب در حفره شکمی و قفسه سینه باعث تورم شکم و تنگی نفس می شود. این تجمع آب می تواند حجم خونی را کاهش داده و فشار خون کاهش یابد. موارد شدید این سندرم نیاز به درمان فوری دارند. زنان جوان و کسانی که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند، نسبت به بقیه در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان می باشند.

خونریزی یا عفونت:
مانند هر فرایند تهاجمی دیگری، در درمان های ناباروری و تکنولوژی های مربوط به آن  نیز خطر خونریزی و عفونت وجود دارد.

وزن کم هنگام تولد:
بالاترین درصد خطر وزن کم هنگام تولد، مربوط به حاملگی های چند قلویی است. در حاملگی تک نوزادی نیز بالاترین خطر وزن کم هنگام تولد، مربوط به درمان از طریق ART است.

نارسایی های مادرزادی:
ممکن است درمان ART با نارسایی های مادرزادی همراه باشد. ولی این موضوع نیاز به تحقیقات بیشتری برای تایید دارد. اگر می خواهید از این روش درمانی استفاده کنید، بهتر است بدانید که تا کنون، ART موفق ترین روش برای درمان ناباروری بوده است.

گردآوری : بخش زناشویی بیتوته

آبلیمو یک نوشیدنی فوق العاده

 آبلیمو یک نوشیدنی فوق العاده برای شروع روز شما است

اگر پیگیر مطالب سلامتی باشید بارها از فواید آبلیمو و لیموی تازه و طبیعی برایتان گفته ایم. لیمو یک میزبان خوب برای انواع مواد شیمیایی گیاهی است که به تنهایی ۶۴ درصد از نیاز روزانه بدن به ویتامین C را برطرف می کند. این تنها یک فایده از خواص بی نظیر این میوه است. لیمو یک آنتی اکسیدان قوی است که موجب تقویت سیستم ایمنی بدن و مقاومت در برابر بیماری ها می شود.

 آبلیمو یک نوشیدنی فوق العاده برای شروع روز شما است. تنها کافی است که کمی آب را بجوشانید و پس از اینکه کمی خنک شد تکه های لیمو را در آن بیاندازید! در ادامه با مرور فواید آبلمیو با نت نوشت همراه باشید:

حتما می پرسید لیمو چه چیزی دارد که این همه از آن می گویید؟
قبل از همه چیز باید بگویم که لیمو یک راه طبیعی و آسان و ارزان برای رسیدن به انواع مکمل های مورد نیاز بدن است. اگر هر روز آب لیمو بخورید این اتفاقات در بدن شما رخ می دهد:

۱ – آکنه
آبلیمو بنوشید و با همه قرص هایتان خداحافظی کنید؛ معجزه و فواید آبلیمو در بدن

رفع آکنه و فواید آبلیمو
اگر صورت و بدن شما جوش می زند حتما آبلیمو بنوشید. آبلیمو دارای خواص آنتی باکتریال است که باکتری های آکنه زا را از بین می برد. اگر آب را هم در کنار آبلیمو به عنوان تصفیه کننده بدن از سموم استفاده کنید که نسخه بی نظیر و ارزان و عالی برای از بین بردن جوش هایتان خواهید داشت.

همچنین می توانید از آبلیمو به عنوان شوینده صورت نیز استفاده کنید. اسید سیتریک موجود در آبلیمو یک لایه بردار عالی است که موجب حذف سلول های مرده پوست که موجب بسته شدن منافذ و چرب شدن پوست و در نتیجه بروز جوش می شوند، می شود!

۲ – کاهش وزن
قبل از هر چیز باید بگویم می توانید آبلیمو را جایگزین هر نوشیدنی پر از شکر و پر کالری دیگر کنید و از آن لذت ببرید. علاوه بر این نوشیدن آب لیمو یک راه عالی برای افزایش متابولیسم بدن است. از آن جایی که هیدراته بودن بدن انسان اولین شرط برای افزایش سوخت و ساز بدن است، پس لازم است که افراد در طول روز به اندازه کافی آب بخورند.

برخی ممکن است از خوردن آب خالی چندان لذت نبرند. بنابراین توصیه می کنیم کمی آبلیمو در آب چکانده و علاوه بر مزه عالی آن، سوخت و ساز بدن تان را چندین برابر کنید.

۳ – سنگ کلیه
اگر حتی یکبار درد ناشی از سنگ کلیه را تجربه کرده باشید می دانید که این درد از وحشتناک ترین دردهایی است که یک انسان ممکن است تحمل کند! اما خوشبختانه سیترات موجود در آبلیمو یک ماده بی نظیر و طبیعی برای شکستن سنگ کلیه در بدن و حتی جلوگیری از تشکیل سنگ است. سیترات ماده ای است که در ساخت داروهای سنگ کلیه استفاده می شود.

شما قرص ها را کنار بگذارید و به جای ان سیترات را از منبع اصلی ان در طبیعت دریافت کنید.

آبلیمو با دارا بودن مقادیر بسیار زیاد ویتامین C سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند

۴ – ضعف سیستم ایمنی
اگر زیاد سرما می خورید و یا زیاد بمارمی شوید این به معنی ضعف سیستم ایمنی بدن تان است. آبلیمو با دارا بودن مقادیر بسیار زیاد ویتامین C سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. بدن انسان در هنگام مواجهه با استرس دچار ضعف سیستم ایمنی به علت کاهش ویتامین C بدن با افزایش کورتیزول، می شود. در این مواقع بیشتر آبلیمو مصرف کنید.

۵ – آنفلونزا و سرما خوردگی
اگر سرما خورده اید نوشیدن آبلیمو در بهبود شما نقش بزرگی خواهد داشت. کمی عسل هم به نوشیدنی تان اضافه کنید تا با کمک خواص آنتی باکتریال عسل در چشم بهم زدنی احساس بهبودی کنید.

۶ – التهاب
ویتامین C موجود در لیمو اثرات ضد التهابی قوی دارد. به همین دلیل است که در بیماری های التهابی نظیر آسم در کنار درمان های دیگر لیمو نیز تجویز می شود. همچنین لیمو موجب کاهش التهاب مفاصل از طریق کاهش تجمع اوریک اسید در مفاصل نیز می شود.

۷ – درد عضلات
نوشیدن آبلیمو بعد از ورزش می تواند بدن شما را با رساندن مواد مغذی مورد نیاز بازسازی کند. همچنین آبلیمو از تجمع اسید لاکتیک در بدن که موجب درد عضلات بعد از ورزش کردن می شود، جلوگیری می کند.

۸ – مسمومیت غذایی
اگر می خواهید که مسموم نشوید، مخصوصا اگر در سفر هستید حتما آب لیمو بنوشید. اسید موجود در آب لیمو یک دشمن بزرگ برای باکتری های مسموم کننده هستند. حتی اگر مسموم هم شده اید باز هم آبلیمو به شما کمک فراوانی می کند.

۹ – بیماری ریفلاکس معده
در ریفلاکس اسید معده به لوله ورود غذا راه پیدا می کند. سوزش لوله گوارشی، سوزش سر دل و طعم اسید در دهان از علائم دیگر این بیماری است. آبلیمو به لطف کربنات کلسیم موجود در آن که خنثی کننده اسید معده است این بیماری را درمان کرده و سوزش و درد و التهاب قفسه سینه را کاهش داده و همچنین PH بدن را نیز تنظیم می کند.

منبع: mardom-news.com